NSA. Pełnomocnictwo szczególne dotyczy konkretnej sprawy podatkowej

Obowiązujący przepis art. 138e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, mówiący o złożeniu pełnomocnictwa szczególnego do „akt sprawy” należy rozumieć w ten sposób, że chodzi o sprawę w znaczeniu konkretnej procedury podatkowej. Nie ma żadnych przesłanek, aby w aktualnym stanie prawnym inaczej odczytywać ten warunek do uzyskania przez podatnika skutecznej reprezentacji przed organami podatkowymi, niż czyniono to dotychczas - orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

Pełnomocnik spółki z o.o., pismami z 23 marca 2018 r. i 6 kwietnia 2018 r., na podstawie pełnomocnictwa szczególnego z dnia 12 kwietnia 2017 r. złożonego w toku kontroli podatkowej, zwrócił się o przesłanie kopii lub skanów postanowień o wszczęciu postępowań podatkowych prowadzonych wobec spółki w zakresie określenia prawidłowego rozliczenia w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy 2015 r. W jego ocenie pełnomocnictwo szczególne z 12 kwietnia 2017r. złożone do akt kontroli podatkowej jest ciągle aktualne i nie ma potrzeby składania nowych pełnomocnictw. Pełnomocnictwo to zawierało m.in. umocowanie do: występowania w imieniu mocodawcy przed organami podatkowymi, kontroli skarbowej, organami egzekucyjnymi oraz przed sądami administracyjnymi wszystkich instancji w sprawach, oraz w związku z postępowaniem kontrolnym i podatkowym wszczętym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w zakresie rozliczeń podatku VAT za poszczególne miesiące 2015 roku oraz do odbierania wszelkiej korespondencji w powyższym zakresie, na wskazany adres korespondencji.

Organ pierwszej instancji wezwał do przedłożenia pełnomocnictwa szczególnego na formularzu PPS-1, zgodnie z wymogami określonymi przepisami prawa, w terminie 7 dni od daty doręczenia pisma, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia. W odpowiedzi strona pismem z 31 maja 2018 r. wniosła ponownie o przesłanie kopii/skanów postanowień o wszczęciu postępowań podatkowych w stosunku do spółki nie przedkładając pełnomocnictwa szczególnego do akt postępowań podatkowych.

Postanowieniem z dnia 5 listopada 2018 r., organ pierwszej instancji działając na podstawie art. 169 § 4 w związku z art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej, pozostawił bez rozpatrzenia wniosek strony bez rozpatrzenia.

Na skutek rozpoznania zażalenia strony Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie postanowieniem z 11 lutego 2018 r. utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. Dyrektor stwierdził, że pełnomocnictwo szczególne złożone w toku kontroli podatkowej nie uprawniało strony do działania również w postępowaniu podatkowym. Uznał, że należy odróżnić postępowanie podatkowe od kontroli podatkowej oraz czynności sprawdzających, gdyż są to odrębne procedury podatkowe, uregulowane w odrębnych działach Ordynacji podatkowej. W rezultacie wobec nie wniesienia pełnomocnictwa ogólnego, tego do każdego z tych postępowań należy złożyć odrębne pełnomocnictwo.

Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, a następnie do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

WSA uchylił postanowienia organów skarbowych. Zdaniem sądu mocodawca może określić w pełnomocnictwie szczególnym "sprawę podatkową" w różny sposób, byleby możliwe było jej zidentyfikowanie przez organy podatkowe, ma to być bowiem, jak wymaga art. 138e § 1 Ordynacji podatkowej "wskazana sprawa podatkowa". Nie jest konieczne wielokrotne składnie tego samego pełnomocnictwa w danej sprawie podatkowej w związku ze zmianą procedury podatkowej jeżeli tylko z treści pełnomocnictwa wynika, że pełnomocnik może działać w imieniu mocodawcy w danej procedurze podatkowej. Skoro bowiem ustawodawca zdecydował, że wystarczające jest "wskazanie sprawy podatkowej", to nie wprowadził ograniczenia pełnomocnictwa szczególnego do konkretnej procedury podatkowej (czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, postępowania podatkowego)...