NSA: Opodatkowanie części wspólnych budynku wykorzystywanego dla celów mieszanych

W prezentowanym dzisiaj i istotnym dla właścicieli nieruchomości orzeczeniu NSA rozpatrywany był problem opodatkowania podatkiem od nieruchomości części wspólnych budynku, w którym właściciele mają swoje biuro, ale jednocześnie znajdują się tam lokale mieszkalne, zajęte dla tych celów. Problem powstał na tle opodatkowania części wspólnych, które wykorzystywane są wyłącznie dla celów mieszkaniowych. NSA po rozpatrzeniu sprawy sformułował tezę następującą:

Stosownie do przepisu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1445) w brzmieniu obowiązującym w 2020 r., aby budynek mieszkalny lub jego część (w tym cześć wspólna związana z lokalem użytkowym), mogły być opodatkowane stawką właściwą dla budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, muszą być one zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej lub związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz nie mogą służyć celom mieszkalnym ich mieszkańców.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Jacek Pruszyński, po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W.S. i R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 9 września 2020 r., sygn. akt I SA/Ol 388/20 w sprawie ze skargi W. S. i R. S. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 26 marca 2020 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2020 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie kwotę 440 (słownie: czterysta czterdzieści) złotych na rzecz W.S. i R. S. tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 września 2020 r., sygn. akt I SA/Ol 388/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (dalej: "WSA") oddalił skargę W. S. oraz R. S.(dalej: "Skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie (dalej: "SKO") w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2020 r. Podstawą powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

W wyroku WSA wskazano, że lokal użytkowy, jako odrębny przedmiot własności, w budynku mieszkalnym, użytkowany w ramach działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu stawką podatku od nieruchomości, jako związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedmiotem opodatkowania jest lokal użytkowy, jako odrębny przedmiot własności oraz udział w gruncie i w częściach wspólnych budynku.

Ze stanu faktycznego sprawy wynikało, że części wspólne budynku zostały opodatkowane stawką, jak dla budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Decydujące znaczenie dla takiej klasyfikacji miał bowiem fakt posiadania spornych części przedmiotowego budynku przez przedsiębiorcę, a nie jego położenie w budynku mieszkalnym. WSA podkreślił także, że przepis art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1445, dalej: "u.p.o.l.") nie wskazuje, iż w budynkach mieszkalnych posiadanie przez przedsiębiorcę pomieszczeń niemieszkalnych, bez ich faktycznego zajęcia na prowadzenie działalności gospodarczej, nie uprawnia do stosowania najwyższej stawki podatkowej.

W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego orzeczenia, Skarżący zaskarżyli wyrok w całości i wnieśli o jego uchylenie. Ponadto wnieśli o zasądzenie od SKO na ich rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a., zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: