Inwentaryzacja. Rozliczenie niedoborów i nadwyżek

Dość często zdarza się zapewne, że stany ewidencyjne poszczególnych składników majątkowych nakontach księgowych różnią się odstanu rzeczywistego. Różnice te nazywa się różnicami inwentaryzacyjnymi. Jak je księgować?

Zaznaczmy na początek, że różnice inwentaryzacyjne mogą przybrać dwie formy:

  1. niedoborów – gdy rzeczywisty stan składników majątku ustalony w drodze inwentaryzacji jest niższy niż wartość wynikająca z prowadzonych przez jednostkę ksiąg rachunkowych,
  2. nadwyżek – gdy rzeczywisty stan składników majątku ustalony w drodze inwentaryzacji jest wyższy od wartości wynikającej z ksiąg rachunkowych.

Pamiętajmy, że stwierdzone różnice, zarówno niedobory, jak i nadwyżki, muszą zostać odpowiednio zaewidencjonowane.

Księgowanie niedoborów

Księgowania niedoborów dokonuje się przez następujący zapis:

  • strona Wn konta Rozliczenie niedoborów,
  • strona Ma odpowiedniego konta dotyczącego danego składnika majątku np. Materiały, Towary, Produkty gotowe itd.

Ujęcie nadwyżek

Jeśli chodzi natomiast o nadwyżki, ujmuje się je zapisem: