WSA: Przekształcenie zajęcia zabezpieczającego w zajęcie egzekucyjne

Tezy: Przekształcenie zajęcia zabezpieczającego w zajęcie egzekucyjne nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania wywołanego wnioskiem o zdjęcie zajęcia. Organ drugiej instancji nie powinien więc z tego powodu umarzać postępowania odwoławczego.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Sławomir Presnarowicz, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 października 2010 r. sprawy ze skargi D. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego dotyczącego odmowy uchylenia zabezpieczenia majątkowego należności pieniężnych 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku na rzecz skarżącego D. K. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] stycznia 2008 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego

w B. zabezpieczył na majątku Pana D. K. (dalej zwanego również jako Skarżący) kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług za 2006 r. w wysokości 1.479.381,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę należnymi od tego zobowiązania w przybliżonej kwocie 167.329,00 zł. Na podstawie tej decyzji organ wydanym [...] stycznia 2008 r. zarządzeniem nr [...] dokonał zajęcia zabezpieczającego majątku, obejmującego ruchomości oraz wierzytelności wynikające z dwóch rachunków bankowych. Następnie postanowieniem z [...] kwietnia 2008 r. organ przedłużył termin zabezpieczenia zajętych ruchomości na 3 miesiące, natomiast środków pieniężnych – na czas nieokreślony.

Pismem z 10 sierpnia 2009 r. Skarżący zwrócił się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. z wnioskiem o uchylenie zabezpieczenia majątkowego na ruchomościach, jak i wierzytelnościach z rachunków bankowych. Zdaniem Skarżącego, zabezpieczenie należało uchylić, bowiem decyzja zabezpieczająca z [...] stycznia 2008 r. nie została właściwie doręczona. Rozpatrując ten wniosek organ wydał datowane na [...] września 2008 r. postanowienie nr [...], w którym uchylił zabezpieczenie majątkowe w zakresie zajętych w postępowaniu zabezpieczającym ruchomości.

Na powyższe postanowienie pełnomocnik Skarżącego wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w B., zaskarżając je w części dotyczącej nieuwzględnienia wniosku o uchylenie zabezpieczenia środków pieniężnych. Podniósł, że jego wniosek dotyczył uchylenia zabezpieczenia zarówno środków pieniężnych, jak i ruchomości. Jednak na wezwanie organu odwoławczego Pełnomocnik Skarżącego wyjaśnił, że jego pismo, nazwane zażaleniem, należy potraktować jako wniosek o uzupełnienie postanowienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego wydanego w przedmiocie uchylenia zabezpieczenia. W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej w B. przekazał tę sprawę do rozpatrzenia Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w B.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w B. w pierwszym rzędzie sprostował z urzędu oczywistą omyłkę pisarską dotyczącą daty wydania postanowienia o uchyleniu zabezpieczenia majątkowego w zakresie zajętych w postępowaniu zabezpieczającym ruchomości. W postanowieniu z [...] listopada 2009 r. o sprostowaniu oczywistej omyłki organ wskazał, że prawidłowa data postanowienia o uchyleniu zabezpieczenia majątkowego to [...] września 2009 r. Następnie postanowieniem z [...] stycznia 2010 r., nr [...], organ uzupełnił postanowienie z [...] września 2009 r., w ten sposób, że odmówił uchylenia zabezpieczenia w zakresie wierzytelności bankowych. Na powyższe postanowienie Pełnomocnik Skarżącego wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w B., w którym ponownie nawiązał do faktu nieprawidłowego doręczenia decyzji zabezpieczającej z [...] stycznia 2008 r.

Postanowieniem z [...] marca 2010 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w B., powołując się na przepis art. 138 § 1 pkt 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - w dalszej części "k.p.a."), umorzył postępowanie odwoławcze jako bezprzedmiotowe. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w niniejszej sprawie orzeczenie organu odwoławczego nie mogło już wywrzeć wpływu na bieg postępowania, bowiem zmienił się stan faktyczny i stan prawny. Organ wskazał, że w przedmiotowej sprawie decyzja o zabezpieczeniu wygasła 16...